سلامم را تو پاسخ گوي...

گاهي اوقات دلم براي دل‏هاي پاكي چون دل تو تنگ ميشه. دل‏هايي كه با يه كاشي كوچيك فيروزه‏اي ياد خدا ميفتن و پاك ميشن. خيلي خوبه دوستيامون بوي خدا بگيره. مطمئنم اگه بازم اون دوست چند دقيقه‏اي رو ببينه، ياد خدا ميفتي. نه به خاطر خدايي بودن اون، بلكه به خاطر خدايي بودن خودت و خاطره‏اي كه ساختي.

در ضمن، به اين «ياسي» خانوم بگو لازم نيست عكس گل ياس رو توي كامنتاش كپي كنه، اگه توي مديريت وبلاگش براي خودش عكس انتخاب كنه، به محض امضاي الكترونيكي اين عكس ظاهر ميشه!

دمت گرم و سرت خوش باد...