سلام: east:خاور مشرق.شرق.خاور گرایی.به سوی خاور رفتن. tea:چای.رنگ چای can:قوطی.قوطی کنسرو.توانستن.حلبی.در قوطی ریختن.زندان کردن.اخراج کردن.ظرف. ماجرا از این قراره که زمان ناصرالدین شاه غربی ها زیاد مراوده داشتند با ایرانیان وقتی میان ایران و ازشون با چای پذیرایی میکردند و اونا هم براشون جالب بود و در موردش میخواستند به سرزمینشون حد اقل تعاریفی داشته باشند و از پیاله هایی که ایرانیان درونشون براشون چای می آوردند خوششون اومده بود و وقتی به سرزمینشون رفتند در تعریف کردن پیاله لفظeast.tea.can...)به کار بردند یعنی قوطی که خاور شرق (ایران) در اون چای میخورند. بعدها که ایرانیان به غرب سفر کردند مواجه شدند با این لفظ و گفتند بهتره ما هم مثل اینا از این کلمات استفاده کنیم تا به قول امروزیا کلاس داشته باشه و بفهمند ما خارجه رفتیم(از خودمون گرفتند و به خوردمون دادند)استکان.در حالی که پیاله لفظ پارسی(east.tea.can)هست. با خودتون از این به بعد چی تلفظ کنید. البته خیلی کلمات دیگه هم وارد کردیم که مثلا کلاس داره و با کلاس دیده بشیم و هنوز هم وارد میکنیم!
این با کلاسشه.
معمولی تو قهوه خونه ها.استراحتگاه های بیرون شهر
اینم معمولی روزمره که ما توش چای میخوریم که بهش میگیم فنجون!!
بفرامایید یه پیاله چای در خدمتتون باشیم!!
[ سه شنبه 90/11/18 ] [ 9:11 صبح ] [ شیدا ]
[ نظر ]
