سلام.
در جمعی دوستانه و فرهنگیانه در وزارت ارشاد جمعی از فعالان سایبری دور هم جمع شدیم که!
1:حل مشکلی شاید!
2:ایجاد بستر سازی برای رفع فیلترینگ که دغدغه اکثر بزرگان بود.
3:اعتماد سازی و غنی سازی فرهنگ سایبری!
.
.
چندی بعد و نبود جا برای اکثر حاضران و چشمک زدن غذاهای رنگارنگ اعیانی و متاسفانه سلف سرویسی که چیزی جز فزهنگ اسراف و فرعون خواری را در ذهن تداعی نمیکرد.
در جمعی فرهنگی که برادران طلبه بسیار به وفور دیده میشدند نیز نه تنها نماز جماعتی برگزار نشد که صدای اذان نیز پخش نشد!
سیل گرسنه گان و روزه داران به سمت میزهای غذا روانه!!
.
.
.
.
ما ماندیم و میزهای خالی و میهمانانی جمع بر سر میز سلف!!
.
.
.
راستی اگه کسی روش نمیشد و در شان خودش نمیدید که اونجوری بره و غذا بار کنه و بیاره تکلیفش چیه؟
راستی اون غذاهایی که انبار میشدند و خورده نمیشدند و اسراف تکلیفشون چی بود؟
راستی افرادی که برای به دست آوردن یه لقمه در تکاپو اند همین دور و بر ما نه دور تر و تو خوابشون هم نمیدیند همچین غذاهایی رو و میزهای غذای اضافه که دور ریخته میشدند تکلیفشون چی بود؟
مگه یکی از فلسفه های ماه مبارک چشیدن گرسنه گی و تشنه گی نیست که هم نوا بشیم با مستمندان و فقراء؟پس چرا اسراف؟پس چرا این همه ......به قول بچه ها گفتنی بوققققققققققققققق!!
.
.
.
هنوز خیلی مونده تا فلسفه خیلی از مراسماتی رو که برگزار میکنیم بفهمیم!!

 

ما کجا و آرزوهایمان در مورد مدینه فاضله کجا؟